Қазақ әдебиетінде «Соғыстан соң туғандар» дейтін ұлы буынның ірі өкілі , қазақ поэзиясының ақ гүлі атанған ақын Күләш Ахметованың өмірден өтуі бәрімізге де ауыр тиді.
Жұма күні екі кештің арасында қазақ өлеңі қара жамылды. Төбемізден жай түскендей күй кештік. Шын ақынды, шынайы талантты бүкіл қазақ даласы егіле жоқтап тұрды. Жамбыл жұртшылығы да жабырқап, көңілсіз күйге түсті.
Күләш Ахметова апайымыз бәрімізге, әсіресе, жастарға жанашыр қасиетті кісі еді. Ақынның кейінгі жылдары Тараз қаласында тұрып, елдің ортасында болғаны да бәріміз үшін мерей, мәртебе болатын. Жары Қайырбек Асанов ағамыз екеуі берекелі ғұмыр кешті. Қос ақынның бір-біріне деген ізет-құрметі қандай керемет еді. Күләш апайымыздың жаны мейірімді, жырлары мөлдір, өмірі шуақты жан болды. Талай рет дастарқанынан дәм таттық, құрметін көрдік, қолдауын сезіндік. Аналық аппақ мейірімі әрқашан жанымызды толқытып тұратын. Бір ғажап қасиеті – өте тәубешіл, бірақ шыншыл, таза жан еді. Бір адам туралы жаман сөз айтқанын көрген емеспіз. Үнемі өзінен гөрі өзгені талантты, мықты деп отыратын. Ақындығы қандай биік болса, адамдығы да сондай биік тұлға еді.
Қарашаның құсы қайтқан көңілсіз шақта Күләш Ахметова апайымызды ақтық сапарға шығарып салдық. Асыл адамды қара жерге қимадық. Өзі ақын көңілімен жақсы көрген, жырлаған ерке Талас өзенінің бойынан мәңгілік мекенін тапты. Қазақ руханияты бар кезде Күләш Ахметова есімі ұмытылмайды. Аяулы ақынды біз де ұмытпаймыз. Сұхбаттарында ылғи да менің атымды айтып, үміт күтемін дейтін. Сондай ғажап тұлғаның көзін көріп, жақсы сөзін тыңдағаным үшін өзімізді бақытты санаймыз. Ақын есімі әрқашан жүрек төрінде. Ұмытпаймыз.
Хамит Есаман,
Жамбыл облысы әкімінің кеңесшісі,
Жазушылар одағының
Жамбыл облысындағы өкілі
